Voor mij is kunst een toevluchtsoord. Een plek waar ik mag verdwijnen in verf, in vormen, in figuren die komen en gaan. Schilderen is een manier om te ontsnappen aan de harde realiteit, maar ook om ermee in dialoog te gaan — traag, gelaagd, eerlijk. Elk werk is een soort therapie: een poging om chaos te ordenen, pijn te verzachten, stilte te maken in een luidruchtige wereld.

Mijn schilderijen tonen figuren die zich bewegen in een tussenruimte: dromerig, vervreemd, soms vervormd — maar altijd gedragen door een subtiele menselijkheid. Ze zijn kwetsbaar, zoekend, zoals wij allemaal.

Ik werk intuïtief en laat het beeld langzaam ontstaan, laag over laag, tot het zich openbaart.

De thematiek die ik aanraak — verlies, verlangen, identiteit, psychologische spanning — komt voort uit mijn eigen innerlijke wereld, maar ik geloof dat ze universeel is. Ik nodig de kijker uit om niet alleen te kijken, maar te voelen, te herinneren, te herkennen. Kunst mag gerust ongemakkelijk zijn — als het maar echt is.

Naast het schilderen werk ik ook graag met klei en mixed media en ben ik mij aan het verdiepen in de wereld van de grafiek (etsen) . Elk medium is voor mij een andere manier om te tonen wat moeilijk uit te spreken valt: datgene wat zich onder de oppervlakte afspeelt.