In haar keuze voor het lichte en kleurrijke zit een weigering om nog energie in het negatieve te investeren.  Wat aan moois kan er in de wereld niet gecreëerd worden als we ons creëren doelbewust richten op het mooie, het krachtige, het lichte, het vrolijke en opbeurende, met een beetje gewrongenheid en imperfectie omdat dat het menselijker maakt. 

Ze wil in haar werk niet in beeld brengen wat ze ziet, niets uit de wereld uitbeelden, geen symbolisatie of een concept. Ze wil een ervaring vorm geven, een creatie laten ontstaan en een potentieel verwezenlijken vanuit verbeeldingskracht. 

Haar werk ontstaat vanuit een directe en ferme beweging omdat die directheid haar authenticiteit garandeert. Het is een continu proces van deze authenticiteit te verliezen en terug te vinden waarin iets ontdekt kan worden. Het eindresultaat is een balans tussen onbeheerstheid en de stilte die spreekt.

In de actie van het schilderen laat ze haar lichaam leiden en zoekt ze uitdrukkelijk om het denken voor te blijven, om niet betrokken te geraken in concepten of verhalen. Ook dat is een bewuste keuze in reactie op de eeuwenlange dominantie van de ratio en de miskenning van de mens als holistisch wezen. Een schilderij is een dans, een innerlijk bewegen dat ruimte krijgt en vastgelegd wordt op een canvas. Het is een dans die in een visueel stiltepunt uitmondt om dan weer de kijker in beweging te brengen.