Stijn De Pourcq

Stijn maakt mixed media sculpturen met voornamelijk dierlijke materialen als basis: skeletten, gemummificeerde dieren, al dan niet verwerkte en vervormde lichamen… Een onconventionele vorm van taxidermie, ook wel ‘rogue taxidermy’ genoemd. Soms sacraal, soms mooi en speels, soms macaber. Hij ziet schoonheid in de dood maar houdt zich tegelijk “redelijk ver weg van het mooi opgezette beestje.”

“Met ‘de dood’ op zich kan ik niet veel aanvangen, dat is het einde. Na ‘de dood’ is het gedaan. Ik hou me meer bezig met het tastbare van de dood, wat er van overblijft. Het vereeuwigen van het vergankelijke. Ik geef het vergane een tweede leven in een nieuwe vorm of laat het in al zijn eenvoudige schoonheid zien.”

Deze onbezwaarde, ongedwongen manier van omgaan met de dood is ongebruikelijk in onze contreien. Op andere plekken of in andere tijden is/was het fysieke conserveren van wat geliefd was een gangbaar en belangrijk ritueel. Misschien hebben zijn vele reizen een invloed gehad of heeft zijn relatie tot de materiële wereld hem in de eerste plaats in het reizen gedreven.
Zo is het ‘Isla de las Muñecas’ in Mexico waarschijnlijk een van zijn eerste inspiratiebronnen. Op dit ‘Eiland van de Poppen’ hing de voormalige eigenaar Don Julian Santana Barrera in grote getale aangespoelde en weggegooide poppen op over het ganse eiland. Zijn poging om de rusteloze geest te verjagen van een meisje dat er jaren geleden onder verdachte omstandigheden was verdronken.

Als maker-zoeker-verzamelaar is Stijn steeds op zoek naar materialen of exemplaren voor zijn rariteitenkabinet, of is hij bezig met het ontwikkelen van zijn conservatie- en andere technieken. Met grote liefde en eerbied voor de natuurlijke en dierlijke wereld, gaan bewaring en experiment voor hem samen. Het leven in de dood is een proces dat hij nooit 100% wil controleren.

Het mag ondertussen duidelijk zijn dat de dood en de breekbaarheid van het leven een thematische rode draad zijn in het werk van Stijn. Maar ook onze gevangenschap in materie komt erin terug, de onvrijheid, afhankelijkheid van de mens in zijn relaties, carrières, emoties, verwachtingen en bezit… Onze begrensdheid, twijfels en conflicten trekken systematisch zijn aandacht.

Of Stijn nu denkt vanuit materie of eerder het soort maker is dat een idee vertaalt in sculptuur? Het is vaak niet duidelijk wat eerst kwam: een idee, het gevonden/verkregen materiaal, een gedachte voortkomend uit een lied, een emotie, een herinnering… Maar daarna begint de dialoog met het ding zelf. Een relatie, een proces waarin hij contrast zoekt, experimenteert, er tijd mee doorbrengt, het verlaat, ernaar terugkeert. “Achteraf is dat proces voor mij niet meer toegankelijk, is de herinnering eraan verdwenen alsof het er niet is geweest.”

Stijn De Pourcq groeide op in en rond Ronse. Vervolgens studeerde hij psychologie en criminologie in Gent en nu woont hij aan de oevers van de Leie te Drongen. Hij werkte jaren als circusartiest – voetbaljongleur.
Uit poppenonderdelen, elektronische componenten, een lamshart op sterk water en een stuk boormachine maakte Stijn zijn eerste creatie in 2014.