Inge Vanheule

Bio

Sinds 2018 ontwikkelde ik gaandeweg een verhaal van 'landschapreducties' eerst via inktschilderingen op handgeschept papier en bijkomend ook in keramiek. Het boeit me omdat ik zelf in de creatie van de landschapreducties ook zelf ‘onderweg’ ben.  

Het is een zoektocht om in het beeld weg te laten wat overbodig is. 

En dat gegeven laat me niet los. 

In een hedendaags samenleving met een zondvloed aan beelden/opinies/prikkels, breng ik objecten waarin ik een landschap decimeer tot de essentie.  Je brengt het object in huis en krijgt belevingen die ook ontstaan als je in de natuur aanwezig bent. De landschapreducties bieden als het ware een copingmechanisme om te overleven in een wereld van over-informatie, ruis en complexiteit. 

Het creatieproces is voor mij een circulaire beweging van buiten naar binnen én van binnen naar buiten. Mijn werk vindt zijn oorsprong in mijn rijke gevoelswereld. Zowel via de klei als de inkt creëer ik een beeldtaal met een transformerend, troostend en verzachtend karakter.   Ik streef ook naar object waaruit een oerkracht straalt, gecombineerd met een dromerig karakter. 

Het is dus wel mijn ultieme wens dat een ‘werk’ dat ik loslaat, een plek krijgt in iemands ‘eigen plek’. 

Een belangrijke inspiratiebronnen zijn Japanse esthetiek, literatuur, natuurfilosofie zoals 'Walden' van Thoreau als mijn eigen onderdompelingen in de natuur. Voor de inktschilderingen ging ik de leer bij Lieve Van der Weeën en zenmeester Beppe Mosuke. Keramiek werd een aanvullende nieuwe beeldtaal en die ontwikkelde ik tijdens mijn 4 jarige studie aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Gent (2000-2024).

Zo ontstond een (on)bewuste dialoog tussen mijn inktschilderingen, de objecten in klei en het (onbeschreven) blad papier.