Zoals een straatkat van zwerfgoed houdt en zich als hond verkleedt wanneer zij het kegelspel betreedt, zo sta ik buiten, bloei in de winter en elaboreer soms arrogant.

Drijfveren, jaar na jaar verzameld, laat ik nu los stroomopwaarts, want er is licht aan het einde van mijn angst. Eens daar aangekomen zal ik diagonaalsgewijs in een hangmat liggen of me laten roeien op de spiegel van uw vijver en hopen op een stortbui.

Ondertussen heerst de noodzaak om vorm te geven aan mijn demonen zoals daar zijn: de zwaartekracht, les autres (met hun wetten en regels) en wat dacht u van honger en  kou?

                                                                                                          ~.~.~.~

Kiel stratkato, kiu amas devagajn bestojn kaj vestiĝas kiel hundo kiam ŝi eniras la boŭlejon, mi staras ekstere, floras vintre kaj foje arogante prilaboras. 

Akvopelaĵojn, kolektitajn jaron post jaro, mi nun liberigas kontraŭflue, ĉar estas lumo ĉe la fino de mia timo. Alveninte tie, mi kuŝos diagonale en hamako aŭ lasos min esti remata sur la spegulo de via lageto kaj esperos pluvegon. 

Dume, la bezono doni formon al miaj demonoj superregas, ĉar estas: gravito, la aliaj (kun iliaj leĝoj kaj reguloj) kaj kio pri malsato kaj malvarmo?

                                                                                                          ~.~.~.~

Like a street cat that loves strays and dresses up as a dog when she enters the bowling alley, I stand outside, bloom in the winter and sometimes elaborate arrogantly. 

Drives, gathered year after year, I now release upstream, because there is light at the end of my fear. Once there, I will lie diagonally in a hammock or let myself be rowed on the mirror of your pond and hope for a downpour. 

In the meantime, the need to give shape to my demons prevails as there are: gravity, les autres (with their laws and rules) and what about hunger and cold?