‘Werken met aquarelverf is voor mij boeiend zoals het leven zelf. Je vertrekt van een kleur, van een sfeer die je wil oproepen. Maar de kleuren vervloeien en vormen onverwachte vormen. Zo kom je tot resultaten die je niet voorzien noch gewild had en waar je steeds weer iets moois van moet proberen te maken. Aquarel is ook transparant, de verf dekt niet. Je kunt geen fouten verdoezelen of knoeiwerk verstoppen. Het is wat het is. Dat maakt het een heel eerlijke techniek maar ook wel moeilijk. 

In het leven gaat het net zo; je vertrekt van een plan, je maakt een aanzet. Maar de zaken lopen anders dan gedacht. Dingen gebeuren die je niet echt gewild noch verwacht had en het enige dat je kunt doen, is met wat je gegeven wordt, toch weer iets moois maken. En fouten die je wilde wegmoffelen, komen altijd boven.’ 

De kunstenares volgt les aan de kunstacademie om haar technisch schilderarsenaal uit te breiden, maar inspiratie en de ‘goesting’ om te schilderen haalt ze uit een druk leven van werken, familie en verschillende engagementen.  

Ze combineert de strakheid van een eerder wetenschappelijke achtergrond met de spontaniteit van het onverwachte door de lopende en vervloeiende aquarelverf. De onverwachte effecten die je kan krijgen met aquarelverf geven haar het meeste plezier en leveren een weerkerende spanning op van hoe het eindresultaat er zal uitzien, want vaak leiden juist foutjes of mislukkingen tot de leukste vormen. Minutieus werken, geduldig wachten tot een laag is opgedroogd en toch ook open staan voor het verrassende van de verf, daar gaat het om bij deze schilderijen. Heldere kleuren dragen daarbij de boodschap van levensvreugde, te midden van de wispelturigheid die ook eigen is aan het leven.