Dit werk is sterk levensfilosofisch geïnspireerd met een hang naar levendigheid, beweging en "inscendentie"🔗 i.p.v. transcendentie: in alle geëxploreerde technieken wordt betracht om de afstand weg te werken tussen de kijker en het onderwerp, om de toeschouwer uit te nodigen *in* het beeld en het verbeelde te stappen en ermee in verbinding te gaan als levend, denkend en voelend wezen.
🌀☀☁
Volle inleving wordt dus beoogd, mentaal én fysiek, zoals bij rauwe muziek, een levendig stripverhaal of een boeiende (teken)film.
Goed kijken, bevragen, zichzelf openstellen, het beleven en innerlijk recreëren van tijd en ruimte zijn primordiaal. 
Er wordt gespeeld met clichés, met polariteiten, met grenzen van genres en mediums, om terug dichter bij de woelige wereld in onszelf en rondom te komen - de preverbale, prereflexieve werkelijkheid die voorafgaat aan de realiteit die we elk recreëren van moment tot moment. Dit is ook het rijk van creativiteit en verwondering.
(realiteit = de opgedeelde wereld der dingen en gedachten;
holoflux🔗 = het stromende, veranderende geheel waaruit onze realiteit wordt gedestilleerd en gefilterd)
👁✍❤
Enkele basisprincipes van deze inscendente kunst🔗: als kunstenaar één zijn/worden met het onderwerp en het aanspreken van de basale, primaire verbeelding, met een gezonde minachting van de fotografische blik en lineair perspectief.
𝗘𝗲𝗻 𝗲𝘃𝗲𝗻𝘄𝗶𝗰𝗵𝘁 𝘁𝘂𝘀𝘀𝗲𝗻 𝗵𝗮𝗻𝗱𝗲𝗻, 𝗼𝗴𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝗵𝗮𝗿𝘁, 𝘁𝘂𝘀𝘀𝗲𝗻 𝗹𝗶𝗻𝗸𝗲𝗿-𝗲𝗻 𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁𝗲𝗿𝗯𝗿𝗲𝗶𝗻.

Elke gehanteerde stijl is ondergeschikt aan de vrijheid van het observeren, *imagineren*  en creëren en laat toe andere aspecten te belichten van de wereld in beweging. Deze vrijheid van werken kan enkel door het aanboren en ontwikkelen van generatieve verbeelding🔗.