Door mijn vroegere opleiding 'meesterschilder in fijne schilderstechnieken' ben ik altijd geïntrigeerd geweest door trompe l'oeils. Met Rozen voor Ensor breng ik de toeschouwer ook wat in verwarring: Hoezo, rozen voor Ensor? Op het eerste gezicht zijn er immers geen rozen te bespeuren.

Vertrekkende vanuit de thema's die Ensor gebruikte, waaronder maskers en stillevens  met rozen, dacht ik na over hoe ik die twee onderwerpen kon combineren. Zo kwam ik op het idee om rozenblaadjes te gebruiken in de plaats van verf. Ik beeld me in dat Ensor dit misschien ook een prettig idee zou gevonden hebben. Het werd een uitdaging gezien de fragiliteit van de rozen. Het is immers ook onvoorspelbaar of de kleuren behouden blijven. Maar dat maakt het juist boeiend. Het resultaat is een kleine reeks van maskers die zowel aantrekkelijk als afstotelijk kunnen gevonden worden. Ik vermoed dat dit ook de visie was van de beau monde die de kunst van Ensor bekritiseerde in de periode dat hij overging naar het schilderen van zijn maskers.

De maskers worden hier voorgesteld in digitale kaders die 1 werkstuk vormen als ode aan de durf en speelsheid van Ensor.