NL: In deze reeks onderzoek ik het speelse plezier van tekenen en boetseren dat ik als kind ervaarde. De materialen, zoals kleurpotloden of sneldroogklei, zijn als teletijdmachines of portalen die je terug meenemen naar je kindertijd. Ik vermoed dat veel mensen potloden en klei associëren met knutselen als kind. Ik voel dat er een soort ‘muscle memory’ wakker wordt als ik deze materialen gebruik. Dit ‘geheugen’ is een gevoelige raadgever bij het maken van intuïtieve beelden die een boodschap brengen van de andere kant van het portaal.

Het onderwerp van deze serie is gemakkelijk leesbaar: handen. De handen – soms grotesk, soms speels en soms iets daartussen – dienen als projectieschermen: ieder kan zijn/haar/hun eigen betekenis projecteren en voor zichzelf een betekenis genereren.

ENG: In these series I examine the playful joy of drawing and moulding that I experienced as a kid. I used materials as portals to transport me to those first childhood expressions of creativity such as beautiful coloured pencils or air dry clay. I suspect many of us connect pencils and clay with childhood craft practices. I sense there is a kind of muscle memory that awakens in using them. This muscle memory is a sensitive guide in creating intuitive images that communicate something from the other side of the portal.

The subject of this series is easily readable: hands. The hands - sometimes grotesque, sometimes playful and sometimes in between - serve as projection screens: they hold many different meanings for different onlookers.