Het Rust- en Verzorgingstehuis waar mijn vader verbleef, was in verbouwing en een deel van de gebouwen werd gesloopt. Hierdoor moesten sommige bewoners verhuizen naar een ander verzorgingstehuis.
Op de deuren van de kamers die zouden worden afgebroken, hingen naamplaatjes. Mijn vader heeft mij enkele van die naamplaatjes gegeven. Ze zouden toch vernietigd worden, zei hij, en hij overhandigde ze mij met de woorden: "Hier, doe er iets mee!" Ik beloofde hem dat ik dat zou doen.

Jarenlang lagen de naamplaatjes in een kast in mijn atelier. Pas nu heb ik er mijn project van gemaakt.

De sculpturen zijn geen portret van de persoon op het naamplaatje.
Ik heb getracht emotie te tonen in elk sculptuur. Maar humor is zeker ook aanwezig.

Het puin onderaan staat voor verval (het gebouw), maar refereert ook naar de puinhoop die mijn papa van een deel van zijn leven heeft gemaakt.

Het is jammer dat mijn vader dit project niet meer kan zien. Hij overleed in december 2017.