In dit werk speelt een herinneringen uit mijn kindertijd een prominente rol.

Dit werk  vormt een poëtische vertaling van het verleden, zoals het verlangen naar een huisdier in mijn jeugd. Het contrast tussen mijn wens voor een hond en het kleine dwergkonijntje dat ze uiteindelijk kreeg, vormt het thema in dit werk. Door dit persoonlijke element te verbinden met abstracte vormen, lijnenspel en een gelaagde textuur, creëert ik een open narratief waarin het persoonlijke een universele dialoog oproept.

Het werk blijft niet langer een plat vlak.  In plaats daarvan schep ik een kunstvorm die balanceert op de grens tussen schilderij en sculptuur, waarbij lijnen, vormen en materialen het werk letterlijk laten uitsteken van het oppervlak. De textuur wordt tastbaar, de vormen abstract en toch doordrenkt van emotie.