Dit werk is geworteld  in mijn persoonlijke herinneringen. Mijn kunst is doordrenkt van autobiografische elementen, waarbij ik teruggrijp naar momenten uit mijn kindertijd. De rode draad in dit werk is letterlijk en figuurlijk de kleur rood: het symboliseert een nostalgisch verlangen en roept beelden op van rode suikerglazuurappels, een rode fiets, rode auto (die ik altijd wilde), of rode lievelingstrui.

De kracht van dit werk schuilt in het spel van lijn, vorm en textuur, waarbij de beeldelementen in hun meest pure, abstracte vorm worden teruggebracht. Ik laat figuren en objecten achterwege, en gebruikt enkel de kleur als uitgangspunt. Die kleur, met al zijn emotionele lading, wordt als het ware de taal van mijn herinneringen. Door de samenvoeging van deze losse puzzelstukken creëert ze een visueel poëtisch geheel dat balanceert tussen schilderkunst en sculptuur. Dit werk overstijgt dan ook de traditionele tweedimensionaliteit; het beweegt zich op de grens van object en beeld, en spelen met de tastbaarheid van vorm en textuur.

Deze spanningsvelden tussen materie en herinnering, tussen abstractie en persoonlijk narratief, maken  van het werk een verkenning van het verleden via een eigentijds en experimenteel medium.