Indra's landschappen zijn geen exacte weergaven van bestaande plekken, maar eerder een samensmelting van herinneringen, emoties en verbeeldingskracht. 

Ze zoekt naar manieren om met verf, water en natuurlijke pigmenten een persoonlijke wereld te creëren die de toeschouwer uitnodigt om vrij te interpreteren. Haar schilderijen bevinden zich op het snijvlak van abstract en figuratief, waarbij landschapselementen slechts gesuggereerd worden.

Het schilderij nodigt de toeschouwer uit om langer te kijken, waardoor de onderlagen van het werk langzaam worden onthuld en gevoeld. Haar werk eist aandacht, een uitnodiging om verder te kijken dan wat op het eerste gezicht zichtbaar is.