Op de mijnsite van Zolder staat een dodenhuisje waar destijds de overleden mijnwerkers werden opgebaard.

Het is het enige dodenhuisje wat overblijft van al de Limburgse mijnen.

Als eerbetoon aan de slachtoffers is dit kunstwerk aan de buitenmuur aangebracht. Het is een installatie bestaande uit kleine spiegeltjes dat een geabstraheerd hangend lichaam voorstelt. De spiegeltjes refereren naar het vroegere gebruik ervan door iedere mijnwerker, die kon zien of hij voldoende zijn gezicht had gewassen. 

Onder het zwevend lichaam staat een marmeren plaat, verwijzend naar de massieve marmeren tafel in het dodenhuisje, waar toen de dode lichamen werden opgebaard. Enkel in de mijn van Zolder zijn er tijdens de productiejaren 32 slachtoffers gevallen. Altijd iemands vader, altijd iemands kind.  

Materiaal: Marmeren plaat, spiegeltjes van 10x10cm en 15x10cm.