In de serie Soft Territories plaats ik gevilt wollen nesten in typisch menselijke ruimtes om de absurditeit van segregatie bloot te leggen. Een kat of papegaai mag binnenshuis welkom zijn, terwijl een zwaluw of wesp wordt buitengesloten. Toch weerspiegelen de structuren die we bouwen—huizen en nesten, mens en insect, huiselijk en wild—dezelfde oerkracht: de behoefte om ergens bij te horen. Deze onwaarschijnlijke combinaties tonen de tegenstrijdigheden in hoe we bepaalde levens meer waarderen dan andere, en nodigen uit om de grenzen die we trekken opnieuw te overdenken. 

Mijn hoofdingredient in „Soft territories” is de wol uit  Natagora-biodiversiteitsproject in de Ardennen—waar erfgoedrassen schapen helpen ecosystemen herstellen—belichaamt die verbinding. Ze weerspiegelt mijn zoektocht naar continuïteit en verbondenheid in steeds veranderende omgevingen.