heeft zich ontvouwd toit een innerlijk landschap als symbool van de verscheurde wereld. 

Uit de aarde rijst een slangvorm op,

donkerblauw en kronkelend.

De slang, eeuwenoud  beeld van verleiding, list en ontwrichting,

maar ook van kennis, geboorte, en spiegel van de mens zelf.

Dit werk is een innerlijke schreeuw, 

een waarschuwend visioen,

maar ook een uitnodiging tot bezinning.

Misschien toont dit werk  het moment voor de ommekeer,

waar de mens nog kan kiezen tussen

macht en mededogen,

tussen mannipulatie en medemenselijkheid.