De sculptuur “Metamorfose” verwijst naar een spanningsveld waarin zich een visuele “omwenteling” opdringt. 
“Metamorfose” is ruimtelijk uitgewerkt, evoceert ontgrenzing en toch geeft die sculptuur onderdak aan wie op zoek is naar een schuiloord. Dat plastisch werk creëert daarenboven gaten, openingen die je mentaal kunt opvullen.
Het werk is vatbaar, tastbaar en terzelfdertijd ijl. Het verwijst  naar bescherming, naar  beveiliging maar ook naar soepele vormen: “Metamorfose” is een schijnbaar verticaal uitgewerkte compositie maar uiteindelijk kantelt zich de sculptuur  uit in een horizontaal vlak. De verticale en de horizontale wanden zijn elkaars suggestief aanvullende componenten. Je kunt onder het “dak” je beschermen tegen regen en hoogzomerse zon, maar je kunt ook via gevisualiseerde zijwaartse openingen de verte binnenhalen.
De metaalconstructie is even sierlijk als hoekig en die suggereert een vorm van claustrofobie, van vernauwing die niet begrenzend maar louterend wordt ervaren. De “verijlde” sculptuur  laat ruimte uitdeinen. Zo kan men de kern, de substantie van dat werk lucide noemen.

Tekst Gwy Mandelinck