Dit werk is enerzijds een ode aan de breekbaarheid, elegantie en introspectie, en anderzijds een hommage aan de elegante Grace Kelly, voor mij de verpersoonlijking van klasse en subtiele sensualiteit. Het portret is niet gelijkend, maar dat was ook mijn bedoeling niet, ik wilde vooral de ernstige en ingetogen sfeer proberen te vatten.
Ik heb het oorspronkelijke beeld gespiegeld om de dualiteit van het onderwerp te benadrukken. De compositie werd zo evenwichtiger en het verhoogt eveneens de bijna sacrale uitstraling van het geheel.