Deze sculptuur is ontstaan uit een assemblage van verschillende alledaagse voorwerpen (springveren die dienst doen als skelet). Ze worden uit hun 'vertrouwde' context gehaald en verwerkt in een nieuwe compositie.

Wat ooit begon met natuurlijke en vergankelijke materialen (o.a. zongedroogde tomaten die ik naaide, koffiepads) en objets trouvés, ontaardde en evolueerde al snel in niet voor de hand liggende combinaties door het verenigen van tegengestelde materialen. Deze doen vooral appèl op je zintuigen en laten tegelijkertijd ruimte aan de toeschouwer voor het maken van vrije associaties.

Natuur en cultuur gaan in dialoog met elkaar.

De Arte Povera, in de zin van nederige kunst loert hier af en toe wel om de hoek.