Open Call
Worth More / Worth Less
Voor een volgende groepstentoonstelling is K.L.8 op zoek naar beeldende kunstenaars die in hun werk reflecteren over het gegeven van ‘waarde’ in de kunst. In welke zin kan je zeggen dat een kunstwerk waarde bezit? En moet dit beperkt blijven tot materiële en geldwaarde, of kan kunst nog andere soorten waarde hebben, zoals sociale waarde, spirituele waarde, emotionele waarde, …?
K.L.8 is een tentoonstellingsruimte opgericht in 2019 door Sandra Meilūnaitė & Dilum Coppens, en in 2022 versterkt met Yannick Marien. Nadat ze hun studio en aangrenzende ruimte hadden opengesteld voor een tentoonstelling besloten ze de ruimte te renoveren en te gebruiken als een door kunstenaars gerunde tentoonstellingsruimte voor jonge en opkomende kunstenaars. Door regelmatig tentoonstellingen te organiseren voor kunstenaars waar ze van houden, hopen ze Brussel de frisse jonge gezichten van veelbelovende makers te laten zien, en zowel het netwerk van de kunstenaars als dat van henzelf uit te breiden.
Voor de expo Worth More/Worth Less is K.L.8 op zoek naar werken van kunstenaars die omgaan met het complexe en ongrijpbare gegeven van waarde, en die een onverwacht standpunt aanbrengen over een vaak herkauwde vraag : ‘Wat is het uiteindelijk allemaal waard?’
Om deel te nemen aan de oproep, kan je dit formulier invullen: https://forms.gle/dZB69kZVEc7Fm94P6
Wij vragen, onder andere, een voorstel van max. 5 werken of 2 series, een portfolio, een artist statement van max. 1 A4 en artistieke cv van max. 1 A4. Alle documenten moeten worden ingediend in PDF-formaat.
Voor verder vragen kan u terecht op kl8exhibitions@gmail.com.
Achtergrondinfo:
Gedurende meer dan een eeuw werden de grenzen van dit concept afgetast door een uiteenlopende groep van kunstenaars. Duchamp gebruikte een industrieel geproduceerd object voor zijn Fountain in plaats van een traditioneel, uniek kunstvoorwerp te vervaardigen. Conceptuele kunstenaars Sol LeWitt en Lawrence Weiner verkochten geschreven richtlijnen aan galleristen en culturele instellingen, en beschouwden de fysieke uitvoering van deze richtlijnen als bijkomstig. Met Merda d’Artista verkocht Manzoni zijn eigen ingeblikte uitwerpselen aan de goudprijs, terwijl Maurizio Cattelan onlangs een gouden toiletpot in Blenheim Palace liet installeren, en een buitensporige hoeveelheid aandacht wist te trekken met een banaan die hij op een kunstbeurs tegen de muur tapete.
Historisch gezien hebben er altijd ‘poortwachters’ bestaan met de macht om de waarde van een kunstwerk te bepalen—van de rijke beschermheren in het oude Griekenland en Rome, de Katholieke Kerk, tot Renaissance-aristocraten, feodale heersers en keizers. Vandaag is de situatie misschien niet zo anders: de kapitaalkrachtigen oefenen aanzienlijk wat invloed uit in de wereld van de hedendaagse kunst, en gevestigde commerciële galeries en goed-gesponsorde musea bepalen de markt.
Ondanks dit soort beperkingen hebben moderne en hedendaagse kunstenaars uitgebreid geëxperimenteerd met waarde in hun werken, de omstandigheden die de aard van waarde bepalen uitgedaagd, en altijd discussie en ophef uitgelokt. Wij zijn benieuwd wat de nieuwe generatie kunstenaars heeft toe te voegen aan het gesprek. Uiteraard worden zij geconfronteerd met steeds hetzelfde probleem: de mogelijkheid dat hun werk genegeerd of waardeloos geacht wordt door de huidige poortwachters. In onze moderne economie worden grondstoffen door middel van arbeid en ingenieurswerk veranderd in producten die een grotere waarde hebben dan al hun bestanddelen samen, maar veel kunstenaars kopen kunstbenodigdheden en maken hiermee iets dat veel van zijn oorspronkelijke economische waarde verliest.
Ontwerp: Studio Mast | Website: eps en kaas