Silver Linings is een interactieve en participatieve textielinstallatie, die zowel letterlijk als figuurlijk verbindt. Bezoekers mogen de installatie aanraken en worden uitgenodigd om deel te nemen aan het maakproces. De installatie is een ode aan de rijke textielgeschiedenis in onze contreien en nodigt uit om te ontmoeten en ont-moeten.

Het project vertrok vanuit een onderzoek naar textiel, de verschillende technieken & patronen die hierin worden toegepast en het experimenteren met andere, niet-gebruikelijke materialen. Ieder materiaal wordt gekenmerkt door zijn typerende eigenschappen zijnde: dikte, sterkte, draagkracht, soepelheid, elasticiteit, etc. De fijne metaaldraad in deze installatie kenmerkt zich door zijn sterkte en onrekbaarheid, maar blijft tegelijkertijd ook soepel. Enerzijds maakt dit het materiaal toegankelijk om verschillende textielverbindingen mee uit te werken, anderzijds zorgt de onrekbaarheid voor grote, blijvende openingen tussen de verbindingen onderling. Dit draagt op zijn beurt bij aan de luchtigheid en transparantie van het geheel. Er ontstaat een organische vorm die bepaald wordt door de sterkte van het materiaal in combinatie met de toegepaste techniek, maar die tevens onderhevig is aan de zwaartekracht. Plooien ontvouwen zich en vallen naar beneden. De beweging in dit werk is typerend. Het geheel gedraagt zich als een textiel, maar dan ook weer niet. Een traditionele techniek wordt verder gezet en overgebracht op een niet-conventioneel materiaal met zijn bijhorende eigenschappen. Zijn tactiliteit is eigen en uniek.  

Deze textielinstallatie werd gerealiseerd voor de tentoonstelling “Kunst in het dorp 2025” en werd opgesteld in de O.-L.-Vrouw kerk te Bellingen. De installatie zelf neemt het kerkkoor als vertrekpunt en werd van hieruit verder ontwikkeld. Bovenaan ontstaat een textielverbinding die zich uitsterkt en verder ontplooit naar beneden toe. De fijne metaaldraden zweven als het ware in het ijle. De verticaliteit van de ruimte en ‘het rijken naar de hemel’ worden hierdoor verder benadrukt. Het zonlicht dat via de glas-in-loodramen binnenvalt wordt versterkt en verder gereflecteerd in de omliggende ruimte. De interactie tussen object en omgeving draagt bij aan de sacrale sfeer en versterkt deze. Licht en luchtigheid staan centraal.

De installatie reisde van parken naar festivals, over een trouwfeest en zelfs tot in het zuiden van Frankrijk. Bekenden en onbekenden werden getriggerd door het maakproces van de installatie en werden uitgenodigd om actief deel te nemen en zelf mee te helpen aan het project. De installatie gleed reeds door de handen van verschillende mensen die elk hun steentje bijdroegen aan het geheel zoals het nu is. Door het meewerken aan de installatie wordt een textielverbinding aangeleerd en wordt tevens de kennis omtrent deze techniek overgeleverd. Het is niet louter een educatief, maar voornamelijk een participatief proces. Er wordt naast de letterlijke textielverbinding ook verbinding gemaakt met anderen, door samen te werken aan de installatie. 

Het project is een ‘ongoing project’ waarbij de focus niet ligt op het eindresultaat, wél op het proces. Tijdens de tentoonstelling “Kunst in het dorp 2025” werd de bezoeker uitgenodigd om samen mee te werken aan de installatie. Deelnemers worden mee betrokken in het maakproces en er ontstaat een gezamenlijk doel. Het werk nodigt uit om connectie aan te gaan met je directe omgeving, om stil te staan en te vertragen en om aanwezig te zijn in het hier en het nu.

Het ‘voorlopige’ resultaat is pas kenbaar op de laatste dag van iedere tentoonstelling.