Het werk is gemaakt uit vier geweven zachtgroene katoenen doeken, die als onderlegger hebben gediend. Op elk doek is een koppel te zien in een intieme, liefdevolle houding. De beelden zijn ontstaan door met de vrije hand te stikken op de machine. De draad krijgt de rol van potlood en het doek wordt een soort papier.

Door de afbeeldingen lopen strakke lijnen die de zachtheid van de lichamen onderbreken en tegelijk een extra laag toevoegen. Ze geven spanning en diepte aan het beeld.

Mijn bedoeling is om het gevoel en de uitstraling van een tekening te benaderen. Pas bij goed kijken merk je dat er niet is getekend, maar wel gestikt. Dit nodigt de toeschouwer uit om langer te kijken en de tederheid in draad te ontdekken.