Het werk How to dissapear completely laat vertragen en stelt de prestatiesamenleving in vraag waarin we vandaag leven. Het werk draait om de zoektocht naar verbinding en gedragen worden op een moment dat de druk op de mens blijft toenemen. 

De keramieken kersenpitkussens dienen als toevluchtsoord waarin met kan verdwijnen en op zoek gaan naar warmte en troost. Ze zijn tijdens het maakproces gevormd door middel van verbinding, ze werden geknuffeld en verkregen zo hun vorm. Hun warme fluwele kleur staat in contrast met de harde koude keramiek na het bakproces. Een trompe l'oeil dat gezien kan worden als zacht activisme en kritiek op onze huidige neoliberale prestatiemaatschappij.