Serpent

In Serpent onderzoekt Donacienne het verlangen naar vernieuwing, het afwerpen van wat pijn deed, het achterlaten van wat niet langer past.
Zoals de slang haar huid vervelt, zo stelt het werk de vraag of ook de mens, en meer bepaald de vrouw, in staat is haar beschadigingen af te leggen.

Het werk toont een arm en hand waarvan de vingers puntig samenkomen tot een slangenkop. De beweging die hieruit ontstaat, wordt versterkt door de ronde vorm waarop het werk rust, als een eeuwige cirkel van groei, verlies en hergeboorte.

De textiele huid van de arm schilfert af, alsof het lichaam zelf het proces van vervelling ondergaat. De schilfers, zorgvuldig behouden, maken deel uit van het wezen van het werk. Ze vertellen over de sporen van het verleden, over littekens die niet verdwijnen maar transformeren.

Serpent verbeeldt een vrouwelijk verlangen naar vernieuwing zonder vergetelheid, een cyclus van kwetsbaarheid en kracht, waarin het afwerpen van de oude huid geen verloochening is, maar een noodzakelijke daad van overleving.