Pictures by Charlotte Danielse.

Still focused on the birds around me,

the crying doves mostly, taking the shape of my drawings, without mouths, trying to find a way to speak,

trying to be free.

Back to Morocco, back to my childhood,

full of language's sounds in my head, and putting them into the sculptures. 

The fruits are hanging, revealing an identity.

The place is a playground,

where I juggle with the language,

where I meet again my innocence,

and above, I see everything from my balcony.

Het onderzoeksproject Only Tears and Baby Powder, Sculpting in a Foreign Language (2024) startte Elise in haar masterjaar, waarbij ze zich richtte op de wisselwerking tussen taal, geheugen, melancholie en kindertijd. Voor haar onderzoek vertrekt ze vanuit aantekeningen uit haar dagboek, familiefoto’s en gedichten van schrijvers als Etel Adnan en Mahmoud Darwish, waarbij vooral laatstgenoemde veel interesse opwekt vanwege zijn verlangen om de Arabische taal te bevrijden van zijn conventionele beperkingen.

In dit sculpturaal werk benadert ze taal als een tastbaar, speels medium en conceptualiseert ze het als kralen of een knikkerspel, waar geluid en beweging ontglippen aan een directe vertaling. De sculpturen zijn in een ‘speeltuin’ geplaatst, een symbolische ruimte die de onschuld en exploratie van de kindertijd oproept. Daar wordt de manipulatie van taal een vorm van spel, een manier om op een kinderlijke, maar diep betekenisvolle manier met identiteit bezig te zijn.