Geen stoppen aan de onophoudelijke stroom die door valleien en diepe wouden stroomt, onvermoeibaar op weg naar zee. In zijn kielzog rotzooi en smurrie van menselijke makelij. De mens mag wikken wat hij wil. Uiteindelijk zal de natuur beschikken. Elke gril van het verleden maakt heden weinig verschil. Is het weerwil? Vergetelheid? Of ego? Hardleersheid als rode draad