verwikkeld door de dagen

vastgevroren aan mijn bed

de strijd om goed genoeg te zijn verloren

een hoopje niets is wat nog rest



ik vroeg om hulp

tast in het duister

'Het is hier op eigen initiatief'

ik adem verder

hulpeloos

niemand die naar mij luistert



tranen vloeien over mijn wangen

hoe heeft het zover kunnen komen

meegsleurd door de storm

die mij doet verdwijnen

weg van al mijn dromen



naar zoiets als niemandsland

zink ik steeds dieper weg

bang, zo eenzaam

dat ik daar

sterf