Het is eind september 1978. Het weer is regenachtig, krachtige windstoten verdelen de regendruppels ongelijk over de genodigden voor het huwelijk.

Het bruidspaar kijkt al lang uit naar dit huwelijk. De bevestiging van hun liefde voor elkaar is veelbetekenend voor hen.

Net voor de plechtigheid schikken de moeders nog voor een laatste maal alle plooien van de bruidskleding.

Naargelang het huwelijk zich verder voltrekt, komt de wind steeds sterker opzetten. Hun kleren worden opgezweept door de wind en vliegen omhoog.

Het leven van de geliefden wordt zichtbaar voor alle genodigden, de zachtheid en intensheid van hun genegenheid maar ook de krassen op hun ziel die ze met zich meedragen. Krassen die door hun liefde voor elkaar vervlakken tot een gladheid.

De wind blaast steeds harder, ze raken in een liefdesextase en ze voelen zich als opgetild door de wind. Lichtvoetig bewegen ze zich voort en voelen zich steeds sterker aangetrokken tot elkaar. Ze voelen zich verdrinken in hun liefde.

De liefde voor elkaar was nog nooit zo groot als vandaag.

Het beeld bestaat uit gips, stalen frame, jute en voor de sokkel een stalen gelakt geraamte.

De afmetingen zijn voor het beeld: 40x135x95 en voor de sokkel 40x65x50

Dit werk was laureaat voor Marriage Stories (Campo&Campo) in 2023 en voor de Biënnale Limburg (Maastricht) 2024.