‘Building the legend’

Zo luidde het artikel in ‘The Classic Motorcycle’ van augustus 2001. Een tijdschrift dat ik nog liggen had van in de tijd dat ik mij bezighield met het restaureren van klassieke (race) motoren. Dat dit artikel aan de basis zou liggen om de legendarische rc 181 te construeren kon ik toen natuurlijk nog niet weten.

Wie kent hem niet deze fameuze rc 181 zou Ik bijna durven zeggen. De Honda 500cc waar de al even legendarische Mike Hailwood in de seizoenen 1976/77 letterlijk mee worstelde omdat het vermogen van deze revolutionaire viercilinder op zijn minst spectaculair te noemen was. Dit echter in een tijd dat de Japannezen deze krachten onvoldoende de baas konden om de eenvoudige reden dat het frame en de vering in die

dagen ontoereikend waren om het vermogen van dit motorblok in bestuurbare snelheid om te zetten. (Dan spreken we nog niet eens over het functioneren van de remmen om diezelfde brute krachten adequaat in te tomen). Dit alles maakte het een hels karwij om ‘het beest’ behoorlijk te besturen.

Hierdoor en mede door nog tal van onvoorspelbare onfortuinlijkheden werd Honda nooit wereldkampioen

met deze machine. Niettemin een icoon in de wegrace geschiedenis.

Maar wat is nou het begin van iets dergelijks? Wat is nou precies de vonk om zo’n project aan te vatten? Hetgeen achteraf soms wat moeilijk te achterhalen valt omdat het brein nu eenmaal de neiging heeft te rationaliseren of nogal veel te willen verklaren. Hoe kon ik de schoonheid -in dit geval de schoonheid van een ‘ding’- creëren of recreëren met materialen en grondstoffen die in de verste verte niets met het eigenlijke object te maken hadden. De keuze van motorfiets, in dit geval de Honda rc 181, was dan weer niet zo moeilijk te verklaren. “I simply love this shit!”

Het materiaal waarmee ik gewerkt heb was een bewuste keuze omdat mijn uiteindelijke doel was een uniek stuk te vervaardigen. (Er zijn nog slechts twee originele rc 181’s en die bevinden zich in Japan in het Honda museum). Bovendien niet te koop en anders onbetaalbaar. Het leek mij dus een leuke uitdaging om deze bovenmatig geprijsde racer na te bouwen met materiaal dat ik rondom mij vond en/of zelf kon maken. Bijvoorbeeld de papier-maché. Bij papier-maché denken we nogal gemakkelijk aan krantenpapier en primitieve poppenkastpoppen maar op de juiste manier bereid is dit een volwaardig boetseer product.

Het zou te ver leiden om alles te expliceren omdat de gebruikte materialen dermate uiteenlopend zijn dat dit nagenoeg onbegonnen werk is. De belangrijkste struikelblokken en dito hersenkrakers waren telkens weer, hoe maak ik een bepaald onderdeel zonder dat ik naar de winkel moet. Voor het frame heb ik zowel fietsonderdelen als overschotten ijzeren buis gebruikt en het geheel ‘gebraseerd’. Verder zijn er restanten triplex, kurken en ijzerdraad aan te pas gekomen. To name just a few.