Ik groeide op op een boerderij maar liet deze al snel achter mij, hier lag mijn toekomst niet. Ik studeerde in Leuven, zag de wereld, en genoot van de vrijheid van het stadse en wereldse leven, in contrast met dat seizoens- en grondgebonden bestaan.  In gedachten was ik mijlenver weg van de boerderij waar mijn familie al heel haar leven op datzelfde kluitje aarde woonde.

Het krijgen van kinderen bracht daar verandering in. Zowel familie als een eigen vaste plek leken ineens heel zinvol, iets om na te streven en te koesteren! Ondertussen woon ik met mijn gezin in een dorp op het platteland, tussen de velden en de landbouwers.  

Het idee groeide om een fotoreeks te maken van de boerderij, omdat ik besef hoe belangrijk ze altijd in mijn leven is geweest.  Ze herbergt van mijn mooiste herinneringen en mijn ergste nachtmerrie: in 2015 overleed mijn jongste broer er tijdens zijn werk, hij was nog maar 35 jaar... 

Die boerderij, ik vervloek ze, ik aanbid ze. Ik loop er van weg, en keer altijd terug.

Sinds het overlijden van mijn broer fotografeer ik de boerderij wanneer ik mijn familie bezoek.  Ik wil deze plek waar mijn ouders, mijn andere broer en zijn gezin wonen en werken in beeld brengen zoals ik ze ervaar, vanbinnen en vanbuiten. Omdat ze zo cruciaal is voor iedereen die er ooit leefde. Omdat ze het verleden, het heden en de toekomst in zich draagt.

Dit beeld is van de plek waar mijn broer overleed.