Deze installatie confronteert de toeschouwer met een contrast tussen kwetsbaarheid en hardheid. 

Breekbaar porseleinen ondergoed, symbool voor vergankelijkheid en overconsumptie van kleding, wordt omsloten door roestig metaal dat staat voor controle, machtsmisbruik en oude structuren, met een duidelijke verwijzing naar #MeToo. 

Ondanks de beklemming straalt het werk ook kracht en overleving uit. Het roept op tot aandachtig kijken en bewustwording.