Een sinds 2015 verzamelde stapel van 92 kasticketjes vormt de basis van ‘92 times proof of someone existing/memento mori’. Alsof ze belangrijk bewijs zijn van mijn bestaan. Ik heb ze als een schilderij tegen de muur gehangen. Met de titel verwijs ik naar het werk als een moderne memento mori, een genre dat mensen eraan herinnert dat ze sterfelijk zijn. 

Het werk kan begrepen worden als een commentaar op het moderne leven onder het kapitalisme, waar het bestaan onmogelijk is zonder consumptie en administratie – en de sporen die ze achterlaten zijn zowel ondraaglijk saai als potentieel mooi.