‘Hoog rijzen lijnen, strak en stil, Zwart snijdt het wit met scherpe wil. Vormen fluisteren, vegen breken, licht en schaduw die elkaar versteken. Echo’s van torens in nevel gehuld. De stad staat stil, maar toch gevuld. Glas en staal in mist gedreven, een skyline zwevend tussen leven.’ 

Met krachtige contrasten en dynamische lijnen vangt ‘Schaduw van de stad’ de essentie van Manhattan zonder zich te verliezen in detail. Verticale en horizontale bewegingen zorgen voor het duidelijke contrast van de stad. Door gebruik van enkel zwart en wit ontstaat een tijdloze compositie, waarin de stad zowel aanwezig als ongrijpbaar lijkt.