Dit werk is opgebouwd uit klei, die lijkt op ruïnes of afgebroken gebouwen, bedekt met gips. Het symboliseert Gaza: een plek die bedolven en verwoest is. Het geheel staat op een schoteldoek die alles absorbeert en zacht aanvoelt, terwijl het gips een sneeuwachtige textuur heeft.

Het werk verwijst naar vernietiging en verlies, maar ook naar herstel en hoop: zoals sneeuw smelt en het zachte er weer boven komt, zo kan veerkracht en nieuw leven ontstaan uit verwoesting.