De laatste drie jaar raap ik voornamelijk blauw plastic op de stranden van onze Belgische kust. Wanneer ik een hard stukje plastic vind dat door het inwerken van wind, regen, zon en zee een bepaalde patine heeft gekregen, geeft dit me een gevoel van geluk. De textuur voelt aangenaam tussen de vingers en de aantrekkelijke kleur herinnert mij aan mijn kindertijd. De mooie stukjes gevonden plastic zijn echter het resultaat van onze hebzucht, luiheid, jaloezie..., maar ook een teken van de natuur die heel erg zijn best doet om alle sporen hiervan uit te wissen. Door de plastics in het gelijmde wijwatervat te leggen, nodig ik de toeschouwer uit een stukje vast te nemen en zich hierover te verwonderen.