Dit diptych bestaat uit twee schilderijen van hetzelfde formaat en met een verwante beeldtaal. Beide werken tonen een verticale vorm die oprijst uit een gefragmenteerd, kleurrijk veld. Het vertrekpunt van het werk is een uitzicht vanuit het raam van de kunstenaar op een kerk: geen letterlijke weergave, maar een abstracte schets naar de waarneming, waarin het motief wordt herleid tot kleur, ritme en beweging.

Hoewel de compositie op het eerste gezicht vergelijkbaar lijkt, verschuift de sfeer subtiel tussen de twee panelen: het ene is koeler en helderder, het andere warmer en dichter.

De werken onderzoeken herhaling en verschil, en hoe betekenis ontstaat in de ruimte tussen twee beelden. Het diptych nodigt de toeschouwer uit om te vergelijken, te bewegen en te ervaren hoe kleine verschuivingen in kleur en ritme een andere perceptie oproepen. De verticale vorm fungeert niet als dominant monument, maar als een kwetsbare poging tot ordening binnen een veelheid.