Je ziet twee afbeeldingen boven elkaar geplaatst: een gravure op röntgenfoto-film van een beschadigd huis met daarachter een ingepakt hoofd.

Ondanks de donkerte van het huis zie je nog flarden van warm licht (of resten van explosies?)

Een huis beschouwd als ultieme schuilplaats bij bedreiging, klopt helaas niet meer.

In het Oudnoors kon het woord hús zowel “huis” als “schedel” betekenen, afhankelijk van de context. Deze dubbele betekenis is gebaseerd op een metaforische relatie: de schedel werd soms gezien als een “huis” voor de geest of ziel, vergelijkbaar met hoe een huis een onderkomen biedt. Dit soort beeldspraak komt vaak voor in oude talen en literaturen, vooral in poëtische contexten zoals in de Oudnoordse kenningar (symbolische metaforen).

Deze associatie tussen schedel en huis is ook terug te vinden in andere Germaanse talen, en het speelt mogelijk een rol in de manier waarop men vroeger dacht over het lichaam en de geest.