2 portretten, getekend in stift op plastiek LP-hoezen en die daarna op elkaar gelegd en gefotografeerd; Terwijl ik tekende luisterde ik steevast naar muziek, hier Axelle Red,  'J'aime la solitude parfois'. De reeks portretten met teksten heet ‘La solitude’ en gaat niet alleen over het isolement, maar ook over een onbestemde melancholie, omdat ik mezelf wel durfde nestelen in mijn bubbel tijdens een periode van 2 maanden quarantaine, verder mijn job uitvoerend, telewerkend.