Inspiratie en interpretatie

De eerste inspiratie voor dit beeld kwam uit het spel van mijn kleinkinderen met een aantal oude mutsjes. Ik was het spel aan het fotograferen, tot het moment dat mijn oudste kleindochter aangaf ‘het is genoeg’. Dat wilt zeggen; ze was nog klein, dus woorden gaf ze niet aan dat gevoel. Maar de muts diep over het hoofd getrokken, zag je bijna de afdruk van haar boze gezicht in de stof staan. Wat mij daaraan raakt is dat ze, hoe klein ze ook was, haar grenzen aangaf. 

Een tweede inspiratiebron volgde later. Dat was het lezen van het gedicht ‘Mens’ van Leo Vroman, waarvan hieronder een klein deel te lezen is:

Mens

Mens is een zachte machine,

Een buigbaar zuiltje met gaatjes,

propvol tengere draadjes

en slangetjes die dienen

voor niets dan tederheid.

Naar mijn idee vertelt ook dit gedicht hoe de mens communiceert op allerlei andere manieren dan met woorden, en hoe gevoelig we zijn.