Deze sculptuur is opgebouwd uit bruin golfkarton — een fragiel, vergankelijk materiaal dat zowel beschermt als breekbaar is. In eenzelfde abstracte vormentaal als eerdere tekeningen, zoekt de kunstenaar naar manieren om ‘gemis’ tastbaar te maken. De openingen, verdraaiingen en afwezigheden binnen het volume verbeelden niet wat is, maar wat ontbreekt. Het werk lijkt een echo van iets wat er ooit was of net niet gekomen is — een “intuïtieve anatomie van het verlies”.