In dit tweede medium-experiment onderzoek ik de mogelijkheden van het weefgetouw. Waar het borduurexperiment vertrok vanuit beeldmateriaal, ontstaat dit weefwerk vanuit de logica van het medium zelf. Weven heeft een bijna digitale kwaliteit: horizontale en verticale assen kruisen elkaar, en elk kruispunt vraagt om een keuze van kleur en vorm – een raster van eentjes en nulletjes dat zich vrij laat invullen.

In een eerste versie volgde ik deze binaire logica in horizontale lijnen met wisselende dikte, tot ik de regelmaat doorbrak met vrije vloeiende vormen die samen een soort landschap vormen. Bij elke nieuwe rij wordt beslist hoe de vorm zich verder ontwikkelt - een spontaan proces waarin kleur en richting voortdurend kunnen verschuiven. 

In een tweede werk laat ik opnieuw langzaam een patroon groeien, ditmaal louter geometrisch. Door diagonale verbindingen toe te voegen ontstaat een gevoel van diepte, een soort isometrisch perspectief binnen het vlak.

In verdere verwerkingen is de vraag hoe archiefmateriaal, fotoreeksen en verzamelingen kunnen versmelten met de structuur van het weefraster om nieuwe ruimtelijkheden te verkennen.