Vitrum Nubibus III is een conceptuele glazen installatie die een poëtische vertaling van een wolk belichaamt.

Wanneer atmosferische lucht volledig verzadigd is en iets verder afkoelt, condenseert waterdamp tot druppeltjes en vormt het een wolk. In onze atmosfeer verschijnen wolken echter al voordat de lucht volledig verzadigd is, omdat zelfs de schoonste lucht kleine deeltjes stof of zout bevat, zogenaamde wolkencondensatiekernen. Deze deeltjes bieden oppervlakken waarop water gemakkelijker kan condenseren. Dit fysische proces wordt gereflecteerd in deze installatie.

De organische glazen wolk gedraagt zich als een wolkenkern en fungeert als medium voor atmosferisch water. Afhankelijk van de fysische toestand van de ruimte condenseert er water op de buitenwand van het glas. Dit statische, maar tegelijk ook vluchtige werk verandert voortdurend onder invloed van de ruimte die het bewoont. Als toeschouwer zie je de vorming, interactie, samensmelting en afdaling van druppels naar de aarde. Een fenomeen dat normaal buiten ons bereik ligt, vindt nu plaats op ooghoogte.