Er bestaat een ruimte die zich niet laat meten.

Een plek tussen ontstaan en verdwijnen, waar vormen ademen zonder contour.

In dit werk wordt materie tijdelijk — een fluïde geheugen van aanraking en verval. Elk fragment is een overgang, elk oppervlak een echo van iets dat al voorbij is, maar niet verdwenen.

Het ‘tussen’ is hier geen leegte, maar een toestand — een zone waar betekenis zich vormt en weer oplost, waar herkomst vervaagt tot aanwezigheid.