"Ongeveer een jaar geleden vond ik in de kringloopwinkel een oud fotoboek uit de jaren ‘80, genaamd De Mooiste Dorpen van België. De vergeelde kaft/pagina’s en de licht gesatureerde coverafbeelding prikkelden mij meteen. Tijdens het bladeren doorheen het boek bleef ik bij een bepaalde foto stilstaan. Op een klein fotootje zag ik enkele typische dorpse huisjes, het soort dat steeds meer en meer uit het straatbeeld begint te verdwijnen: met witgelakte houten luikjes, grote ramen op de gelijkvloers, kleine lage raampjes op de eerste verdieping en rustieke baksteentjes die in kronkelende lijnen op elkaar gestapeld liggen. Het bijschrift, gecombineerd met het nostalgische karakter van een analoge foto op vergeeld papier (een nostalgie voor een tijd die ik zelf nooit gekend heb, aangezien ik geboren ben in 1999), gaf het geheel voor mij dan weer een soort (onbedoeld) akelig karakter… het gefotografeerde straatje werd door de fotograaf  beschreven als ‘een toneeldekor’ (inclusief die intussen incorrecte ‘k’- aangezien dit tenslotte een archaïsch boek was) en ‘een poppendorp’.

Geïnspireerd door die ene foto uit dat boek, en met dat onverklaarbaar akelig gevoel dat ik kreeg bij de beschrijvingen ‘toneeldekor’ en ‘poppendorp’ , maakte ik deze miniatuurset uit karton en papier, waarna ik deze opstelde en fotografeerde in mijn atelier. Het licht en de schaduwen zijn hard, en de zachte nostalgische warmte van een slaperige lenteochtend ergens in de jaren ‘80 ontbreekt hier volledig, alles is duidelijk fake, de stenen zijn op de muren getekend en de randen geven weg dat dit geheel volledig uit karton en papier bestaat, het geforceerde perspectief doet lijken alsof het huis aan de rechterkant dichterbij de camera staat dan het linker - een techniek die bovendien ook gebruikt wordt bij werkelijke toneeldecors - en toch voelt het geheel onnatuurlijk aan, en is dit niet hoe perspectief werkt. Het linkerhuis lijkt je te willen overtuigen dat er achter haar raampjes een gezellig woonkamertje ligt, maar uiterst links op de foto zien we niets meer dan een zwarte leegte."