Hilde Overbergh over dit werk: 'Hoe mooi, deze titel: 'een ode aan het ondersteboven hangen’! We zouden allemaal af en toe de wereld eens vanuit een omgekeerde blik kunnen bekijken. Het zou misschien nieuwe perspectieven bieden. De keuze van het zwart-wit ruitjesmotief staat in sterk contrast met de natuur in de omgeving. Maar het gaat er, door de vormgeving net wel een relatie mee aan. Het ruimtelijk karakter, de omstikte vormen, de herinnering aan een zomers tafelmoment zorgen voor een verrassend beeld: een aan elkaar gestikte wereld waarin je weg kan dromen.'