Het leven is een nomadische struikelplek tussen geboorte en dood. Beelden en poëzie kunnen die condition humaine elk apart registreren. Waar beide perspectieven samenvloeien in de eenvoud van inkt, ontstaat woordeloze beeldpoëzie, sobere beelden met poëtische uitdrukkingskracht.

In gedrukte inktgrafiekwerken zwerven gewone mensen meestal alleen door gestolde en bevlekte decors, door schaduwlandschappen en door ruwe papiervlakten, op zoek naar de zin van de ordening der dingen.