VIDEO:
https://www.youtube.com/shorts/my3e72MA58E

Een robotarm schrijft om de dertig seconden het woord ‘LOSER’ op een magnetisch bord en wist het daarna weer uit.
Die cyclus herhaalt zich eindeloos. Na verloop van tijd blijven er sporen van het woord zichtbaar – het kan nooit helemaal verdwijnen.

Ik koos voor het contrast tussen het speelse, het schrijfbord van een kind, en de kille, mechanische beweging en het geluid van de machine.
Als kinderen kunnen woorden en gebeurtenissen diepe sporen nalaten. Zelfs als we proberen ze uit te wissen, komen ze vaak terug en vormen ze stilletjes ons leven.

Deze borden waren (en zijn) vaak te zien in wachtzalen van dokters in België. Als kind speelde ik er vaak mee, maar vaak waren ze stuk en wilden ze niet meer wissen.