Lang niet alle collages weten te raken. Collages zijn niet zomaar een opsomming of reconstructie. Voor mij werken ze pas als ze van één plus één een onbestemd getal maken. Deze collage van Sander Jacobs maakt bij mij iets los. Het toont een dramatisch beeld, dat met zichzelf spot. Ik krijg medelijden met de figuur. Jacobs heeft hier een beeld ontvoerd en gedwongen zich tot iets nieuw te organiseren. De verontwaardiging en machteloosheid van het personage dat niet weet wat hem overkomt, intrigeren me. Het personage lijkt broos, kwetsbaar in deze nieuwe gedaante. Hij weet niet in welk verhaal hij plots een rol krijgt. De manier waarop Jacobs de figuur uit zijn context trekt, werkt verstillend en bevreemdend. Het roept meer vragen op dan het verduidelijkt.