Sculpturen opgebouwd uit dierlijke werveltjes vormen een netwerk dat groeit en kronkelt als een levend organisme. Fragiel, breekbaar, en toch veerkrachtig, waarin dood en leven zich opnieuw verbinden.

De afzonderlijke columnae vertebrales — wervelkolommen, ruggengraten — ooit dragers van lichamen en organismen, ondergaan een transformatie. Via ontbinding, verrotting en reiniging ontstaat iets nieuws: wit en puur.

Werveltjes geboren uit wat ooit levend was.

De vertebrae — werveltjes — vormen een weefsel.  Hierin herstelt zich wat gestorven was. Het verbindt, voelt, ademt, communiceert en vormt een brug tussen het levende en het gestorvene.
Als bij een wedergeboorte.

Zoals het leven dat gisteren tot morgen maakt. 

Deze installatie bestaat uit 10 - 15 sculpturen en zijn elk tussen 50 en 200cm hoog.