‘Tabernakel voor Stilte’ is ontstaan vanuit het idee een sacramentshuis* te maken als woonplaats voor de stilte in onszelf; innerlijk stilte als hedendaags sacrament.
Opgegroeid met een katholieke achtergrond, heeft Suzanne zich altijd aangetrokken gevoeld tot de architectuur van kerken en religieuze kunst uit met name de laat-gotiek. Zij koos voor een geabstraheerde, mensachtige figuur als personificatie van haar persoonlijke proces van naar binnen keren. Tegelijk wilde zij het hoekige aspect van een huis./toren bewaren.
Tijdens het tijdsintensieve en technisch uitdagende maakproces zocht de kunstenaar bewust de stilte in haarzelf op. Zij ontdekte dat de stilte die zij wilde ervaren zich voornamelijk in de romp (maag-hart gebied) bevond. Suzanne onderzocht de betekenis van stilte en kwam daarmee automatisch het belang van zwijgen en niet zwijgen tegen. Dit verbeeldde zij in de lange nek, die geborduurd is met allerlei uitspraken (van o.a. de Woestijnvaders) over zwijgen en spreken.
Symboliek speelt een belangrijke rol in het werk van Suzanne en is op Tabernakel overal te vinden. Zo staan de parels aan de binnenkant van de buik symbool voor zuiverheid en de adelaar op het gezicht en de bovenarm voor de kracht van onafhankelijke visie en overzicht. Het anker, dat zich op de arm bevindt, staat symbool voor standvastigheid, vastberadenheid en trouw en voor hoop. De bladeren op de benen zijn een symbool voor (persoonlijke) groei.

*In de katholieke traditie worden de woorden ‘tabernakel’ en ‘sacramentshuis’ beide gebruikt voor de bewaarplaats van de heilige hostie.